Działalność charytatywna jako miłość miłosierna realizowana była w Kościele zawsze - od momentu jego założenia przez Chrystusa, To On sam pomagał chorym, cierpiącym, będącym w potrzebie. Polecił to czynić Apostołom i wszystkim członkom swojego Kościoła.

Na przestrzeni wieków pojawiły się różne sposoby kościelnego organizowania i współpracy charytatywnej. Na przełomie XIX i XX w. w wielu krajach świata zaczęło zaznaczać się dążenie do centralizacji i ujednolicenia struktur charytatywnych Kościoła.Towarzystwa i organizacje łączyły się w regionalne związki, tworzono także struktury o zasięgu ogólnokrajowym. W Polsce do najważniejszych regionalnych kościelnych organizacji dobroczynnych tego okresu należały: Związek Katolickich Towarzystw i Zakładów Dobroczynnych (Lwów 1895), Związek Polskich Katolickich Towarzystw Dobroczynnych (Poznań 1917), a także Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny, który powstał w Krakowie z inicjatywy bp. Adama Sapiechy (Kraków 1915).W Archidiecezji Poznańskiej już w XIX wieku powstawały bractwa i towarzystwa dobroczynności zakładane przez ludzi świeckich, szczególnie ziemiaństwo. Przykładem tego jest działalność Sługi Bożego Edmunda Bojanowskiego, który tworzył szkółki wiejskie i ochronki, a także organizował pracę z młodzieżą, szczególnie żeńską. W roku 1907 roku ks. Stanisław Adamski i ks. Piotr Wawrzyniak powołali Związek Polsko - Katolickich Towarzystw Dobroczynnych Caritas. Działali w nim, jako sekretarze generalni, wybitni kapłani : Sługa Boży Włodzimierz Laskowski i późniejszy Arcybiskup Poznański Walenty Dymek. Po zakończeniu I wojny światowej powstała konieczność reorganizacji działalności stowarzyszeń dobroczynnych, towarzystw wincentyńskich, ochronek parafialnych, zakonów, bractw, “trzech zakonów”, sodalicji i innych, często wyspecjalizowanych organizacji charytatywnych. Poznański Związek Towarzystw Dobroczynnych przyjął strukturę zbliżoną do Caritas Niemieckiej, a kardynał August Hlond wystąpił z inicjatywą powołania związków Caritas we wszystkich diecezjach. W Poznaniu powstała ogólnopolska centrala pod nazwą Instytut Caritas. W roku 1937 odbył się w Poznaniu zjazd dyrektorów Caritas z całej Polski. Instytut Caritas organizował Ogólnopolskie Dni i Tygodnie Miłosierdzia, mające na celu gromadzenie funduszy i popularyzację akcji charytatywnej. W Poznaniu wydawany był także miesięcznik "Caritas". Kres działalności Instytutu położył wybuch II wojny światowej.W roku 1945, z myślą o niesieniu pomocy ofiarom II wojny światowej, Konferencja Episkopatu Polski zleciła Komisji ds. Charytatywnych, na której czele stanął abp Adam Sapieha, powołanie w Krakowie centrali Caritas. Na wzór przedwojenny pełniła ona funkcję koordynacyjną w stosunku do diecezjalnych Caritas, które spontanicznie wznowiły swoją działalność. Krajowa centrala szybko nawiązała współpracę z instytucjami zagranicznymi, zwłaszcza amerykańskimi, które za jej pośrednictwem pośpieszyły Polsce z pomocą. W ciągu czterech lat działalności (do 1949 roku) Caritas ogromnie przyczyniła się do materialnej odbudowy narodu polskiego. Liczyła ona wówczas ponad dwieście ośrodków charytatywnych. Powojenny rozwój pracy charytatywnej Kościoła przerwały w roku 1950 dekrety władz komunistycznych, uniemożliwiające Caritas dalszą działalność i przekazujące cały jej majątek Zrzeszeniu Katolików "Caritas" powołanemu przez ówczesne władze polityczne państwa. Biskupi polscy zdecydowali jednak że działalność charytatywna Kościoła będzie prowadzona w ramach ogólnego programu duszpasterstwa. Powołano Komisję Episkopatu ds. Duszpasterstwa Miłosierdzia, a zadania krajowej centrali Caritas przejął Krajowy Sekretariat ds. Miłosierdzia. W diecezjach utworzono Referaty Duszpasterstwa Charytatywnego. Ze względu na przejęcie przez państwo nazwy Caritas biskupi polscy zakazali jej używania instytucjom kościelnym, by nie utożsamiano ich działalności z działalnością państwową.

W okresie stanu wojennego (od 13 grudnia 1981 roku) znowu, jak po drugiej wojnie światowej, napływała do Polski znaczna zagraniczna pomoc charytatywna. Parafie otrzymywały dostawy żywności, odżywek dla dzieci, lekarstw, środków opatrunkowych, odzieży.W tymże roku 1981 roku Komisja Episkopatu ds. Duszpasterstwa Miłosierdzia zmieniła nazwę na Komisję Charytatywną Episkopatu Polski (KCEP).

W roku 1986 Episkopat Polski wydał Instrukcję o Pracy Charytatywnej w Parafiach, nakazującą księżom proboszczom tworzenie parafialnych zespołów charytatywnych. Utrzymywanie przez cały czas referatów charytatywnych w diecezjach oraz praca powstających zespołów parafialnych stworzyły możliwość w miarę szybkiego i sprawnego rozdzielania zachodniej pomocy. Jednocześnie zainicjowano pomoc dla potrzebujących spoza granic naszego kraju. W całej Polsce zbierano ofiary dla głodujących w Etiopii, a także dla dzieci poszkodowanych w katastrofie czarnobylskiej. Na przestrzeni lat osiemdziesiątych udało się Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski doprowadzić do faktycznego uznania przez władze PRL działalności charytatywnej za uprawnioną działalność Kościoła.

Do pełnego reaktywowania Caritas Kościelnej doszło wraz z odzyskaniem pełnej niepodległości przez Polskę w1989 roku. W październiku 1990 roku uchwałą Episkopatu Polski powstała Caritas Polska z siedzibą w Warszawie. W odróżnieniu od sytuacji sprzed 1950, Caritas Polska nie obejmuje dzisiaj działalności zakonów i stowarzyszeń katolickich, chociaż często je wspomaga.W ślad za Caritas Polska powstawały Caritas Diecezjalne.

Dekretem z dnia 12 marca 1990 roku Arcybiskup Jerzy Stroba ustanowił Caritas Archidiecezji Poznańskiej jako kościelną osobę prawną. Jej statut został nadany przez Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego Juliusza Paetza dekretem z dnia 5 kwietnia 1997 roku.

Parafialny Zespół Caritas przy parafii św. Marii Magdaleny w Czarnkowie został powołany w październiku 1999r. Celem Zespołu jest niesienie pomocy poszczególnym osobom (rodzinom) zamieszkałym na terenie parafii, bez względu na ich wyznanie i przekonania.

Realizacja tego celu stawia przed Zespołem następujące podstawowe zadania:

  • mobilizowanie wspólnoty parafialnej do wspierania działalności charytatywnej ofiarami, czynem i modlitwą
  • zbieranie informacji o potrzebujących wsparcia i rozpoznawanie zasadności zgłoszeń.

Zespół obejmuje swoim działaniem:

  • potrzebujące opieki osoby samotne, starsze, chore, niepełnosprawne
  • rodziny wielodzietne, żyjące w ubóstwie,
  • osoby ubogie, samotnie wychowujące dzieci,
  • ludzi uzależnionych: alkoholików, narkomanów,
  • osoby przeżywające inne trudności.

Zespół pracuje w stałym kontakcie z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej.

W okresie pierwszych 6 lat działalności, w ewidencji Zespołu utrzymywało się w granicach 100 -  110 rodzin: wielodzietnych, z 2 i 3 dzieci, osób samotnych, starszych i chorych. Zaewidencjonowani podopieczni to przede wszystkim rodziny, w których oboje małżonkowie byli bezrobotni.

Praca Zespołu polegała na:

  • Cotygodniowych dyżurach, na których zależnie od posiadanych zapasów żywności wydawano ją osobom zgłaszającym się. Na każdym dyżurze wspomagano 15 do 20 rodzin.
  • W okresie Wielkanocy i Bożego Narodzenia przygotowywano około 50-60 paczek żywnościowych wart około 70 zł. każda. Produkty do paczek zbierano do koszy wystawionych w sklepach /cztery tygodnie przed świętami/ oraz kosza „Dar chleba” wystawionego w kościele, a gdy poszczególnych asortymentów brakowało dokupywano celem uzupełnienia odpowiedniej ilości.
  • Na początku każdego roku szkolnego organizowano pomoc w zakupie podręczników szkolnych, zeszytów i przyborów za około 2000 – 3000 zł.
  • Pomoc w zakupie lekarstw około 20 – 30 rodzinom.
  • Zakup opału na zimę 15 – 20 rodzinom /w ilości 250 – 500 kg./
  • Pomoc w regulowaniu rków za elektryczność, gaz i wodę. Z tym, że Zespół włączał się dopiero w przypadkach zagrożenia odcięcia prądu, gazu lub wody.
  • W okresach przedświątecznych członkinie Zespołu odwiedzają osoby starsze, leżące, chore potrzebujące przede wszystkim zainteresowania i życzliwości. Odwiedziny wiążą się z drobnymi upominkami jak czekolada, owoce, słodycze, a czasem np. pampersy jeśli jest taka potrzeba.

Wszystkie zadania Zespół może realizować w oparciu o zebrane ofiary od członków wspierających i zakładów pracy, ofiary złożone do puszek w czasie kwesty, środki przekazane  przez ks. Proboszcza ze środków Parafii, Skarbony św. Antoniego oraz sprzedawanych przez Zespół świec Adwentowych i Paschalików.

Od roku 2006 sytuacja gospodarcza w Czarnkowie uległa dużej poprawie. Ludzie na ogół mają pracę i osoby ubogie oczekujące wsparcia to przede wszystkim rodziny patologiczne,  osoby stare, chore i niepełnosprawne, toteż aktualnie uwaga Zespołu przeszła z bezrobotnych, których ilość się wydatnie zmniejszyła, i dzieci, które rzadko chodzą głodne, na osoby starsze nie mogące wyżyć z otrzymywanej emerytury bądź renty.

Sprawozdanie PZ Caritas za rok 2010

W Parafialnym Zespole Caritas przy parafii św. Marii Magdaleny w Czarnkowie pracuje 8 wolontariuszy (przede wszystkim osób starszych). Finansowo pomagają nam  członkowie wspierający ( 18 osób), którzy comiesięcznymi, kwartalnymi lub doraźnymi wpłatami zasilają nasze konto. W roku 2010 wpłynęło 5.490 zł.

Dotychczas Zespól pracował na cotygodniowych dyżurach załatwiając w miarę możliwości doraźne potrzeby rzeczowe (pomoc żywnościowa) lub finansowe (wykup i dopłata do  recept, pomoc  w realizacji rachunków za energię, gaz lub wodę, dopłata do podręczników, doraźne zapomogi losowe oraz zakup opału) .Na te cele wydaliśmy w roku 2010  - 4.993 zl.

W okresach przedświątecznych Zespół zbiera do koszy wystawionych w wybranych sklepach żywność,z której po uzupełnieniu zakupami (w roku ubiegłym zakupiliśmy żywności za 2.280 zł.) przygotowujemy paczki świąteczne i tak:

  • Wielkanoc 2010 - 34 rodziny,
  • Boże Narodzenie 2010  - 37 rodzin,
  • I Komunia św.  – 8 rodzin.

W okresie przed Bożym Narodzeniem panie z Zespołu odwiedzają osoby starsze, samotne, chore, leżące i niepełnosprawne. W ub.roku odwiedziłyśmy 20 osób.

W m-cu maju 2010 zorganizowaliśmy „Dzień chorych”.

W grudniu 2010 po raz kolejny Zespół Caritas przygotował na podstawie zebranych informacji 158 serduszek na drzewko w kościele. Parafianie przygotowali dla dzieci-serduszek upominki , których przekazaniem zajął się Zespół.

Nowością w pracy Zespołu w roku 2010 było przystąpienie do programu PEAD 2010 (Program Pomocy Najbardziej Potrzebującym). W ramach tego Programu w comiesięcznych dostawach wydaliśmy 37 rodzinom tj.137 osobom (bo w Programie wszystko przelicza się na osoby w rodzinie) ponad 5 ton żywności o łącznej wartości 16.456 zł.

W okresach przedświątecznych Zespół włączał się w sprzedaż paschalików (Wielkanoc), i świec Caritas (Boże Narodzenie). Ze sprzedaży świec każdego roku pozostaje na potrzeby Zespołu 1 zł. od każdej sprzedanej świecy. W roku 2010 z tego tytułu uzyskaliśmy 1393 zł.

W ciągu całego ubiegłego roku Zespół przeprowadził 11 razy kwestę przed kościołem z tego: 3 razy na potrzeby Archidiecezji Poznańskiej, 2 razy okolicznościowo (powódź, wakacje z Bogiem) oraz 6 razy na potrzeby własne  (zebrano łącznie 4211 zł).Ponadto 1 listopada Zespól jak każdego roku kwestował na cmentarzu parafialnym zbierając fundusze na utwardzenie alejek.

Odrębną sprawą w naszej działalności  są „wakacje z Bogiem” organizowane przez parafię, a udział Zespołu polega na kwestowaniu i zbieraniu funduszy od sponsorów. W roku 2010 od 10 sponsorów wpłynęło 7,680 zł.z czego wykorzystano 4680 a pozostałe 3.000 zł będą wykorzystane w roku 2011.

W Parafialnym Zespole Caritas jest coraz więcej pracy, a członków czynnych coraz mniej (bo to przede wszystkim osoby starsze i schorowane).

W roku 1999, kiedy Zespół został powołany do współpracy zgłosiło się 18 osób, a po 11 latach zostało  tylko 8 osób  które chcą poświęcić swój czas i siły pomagając potrzebującym, angażując się w pracę charytatywną.

Wykorzystując tę informację zwracamy się z apelem i prośbą do parafian (zarówno pań jak i panów) o rozważenie możliwości przystąpienia do naszego wolontariatu,  poświęcając kilka chwil tygodniowo na potrzeby drugiego człowieka..

Polecamy

Polecane modlitwy

STANOWISKO Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych w sprawie aborcji <LINK>

Polecane modlitwy

"Święty Rochu, Błogosławionym tyś obrońcą i Patronem morowego powietrza, proś za nami Pana Boga, aby nas minęła morowa plaga, tak nam Boże daj" AD 1709

Polecane modlitwy

 

Intencja Żywego Różańca na październik:

Módlmy się za członków i zelatorów Żywego Różańca, aby byli prawdziwymi apostołami modlitwy różańcowej i owocnie wypraszali potrzebne łaski Kościołowi

Parafialny FB

 


STANOWISKO RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI WOBEC DZIAŁAŃ JANA PAWŁA II ODNOSZĄCYCH SIĘ DO PRZESTĘPSTW SEKSUALNYCH WOBEC MAŁOLETNICH  <LINK>

Kościół w obiektywie